மண்டி என்ற ஊரில் உழவன் ஒருவன் இருந்தான். அவன் சரியான குண்டு, மிகவும் உயரமாகவும் இருந்தான். பெரிய மீசை வைத்திருந்தான். எதற்கும் அஞ்சாத முரடனைப் போல அவன் தோற்றம் இருக்கும். அவன் வயலில் உழுது கொண்டிருக்கும் போது, பாறை ஒன்றில் சிக்கிய அவன் கலப்பை உடைந்து போயிற்று. புதிய கலப்பை செய்தால்தான் உழ முடியும் என்று நினைத்த உழவன், கோடரியை எடுத்துக் கொண்டு அருகிலிருந்த காட்டிற்குள் சென்றான். கலப்பை செய்வதற்கு ஏற்ற மரத்தைத் தேடினான். பெரிய மரம் ஒன்றைத் தேர்ந்தெடுத்தான். நல்ல வைரம் பாய்ந்த மரம் இது. இதில், கலப்பை செய்தால், நீண்ட காலம் உழைக்கும் என்று நினைத்தான். தன் கையிலிருந்த கோடரியைத் தூக்கினான். அந்த மரத்தை வெட்டத் தொடங்கினான். அந்த மரத்தில் நிறைய பேய்கள் வாழ்ந்து வந்தன. அவன் மரத்தை வெட்டுவதைக் கண்டு எல்லாப் பேய்களும் நடுங்கின. இந்த மரத்தை அவன் வெட்டாமல் தடுக்க வேண்டுமே... அதற்கு என்ன செய்யலாம்? சொல்லுங்கள், என்றது ஒரு பேய். எதற்கும் அஞ்சாத முரடனைப் போல இவன் இருக்கிறான். இவனை அச்சுறுத்தி இங்கிருந்து விரட்ட முடியாது. கோபம் கொள்ளும் இவன் இந்த மரத்தை வெட்டியே தீருவான். நாம் அவனிடம் பணிந்து வேண்டு வோம். பயன் விளையும், என்றது கிழப் பேய்.

மற்ற பேய்களும் அதன் கருத்தை ஏற்றுக் கொண்டன. எல்லாப் பேய்களும் அந்த மரத்திலிருந்து கீழே இறங்கின. அவன் கால்களில் விழுந்தன. பேய்களின் கூட்டத்தைப் பார்த்த அவன் அச்சத்தால் நடுங்கினான். ஒரு பேயிடம் சிக்கினாலே உயிர் தப்ப முடியாது. பேய்கள் கூட்டமாக வந்துள்ளன. என்ன நடக்கப் போகிறதோ? தெரியவில்லை என்று திகைத்தான். அச்சத்தால் அவன் உதடுகள் ஒட்டிக் கொண்டன. பேச்சு ஏதும் வரவில்லை. அவன் அஞ்சி நடுங்குகிறான் என்பதைப் பேய்கள் அறியவில்லை. ஐயா! நாங்கள் எல்லாரும் பரம்பரை பரம்பரையாக இந்த மரத்தில் வாழ்ந்து வருகிறோம். எங்களால் வேறு எங்கும் போக முடியாது. இந்த மரத்தை வெட்டாதீர்கள். எங்கள் மீது இரக்கம் காட்டுங்கள். எங்களுக்கு வாழ்வு கொடுங்கள், என்று கெஞ்சியது ஒரு கிழப் பேய். பேய்கள் என்னைப் பார்த்து அஞ்சுகின்றன. இதைப் பயன் படுத்திக்கொள்ள வேண்டும். மிரட்டுவது போல நடித்து, இவற்றிடமிருந்து தப்பிக்க வேண்டும், என்று நினைத்தான். பேய்களே! என் காலில் விழுந்ததால் தப்பித்தீர்கள். இல்லை யேல் உங்கள் அனைவரையும் கட்டி இழுத்துச் சென்றிருப் பேன். என் வீட்டில் பத்துப் பேய்களைக் கட்டி வைத்திருக் கிறேன். அடிமைகளைப் போல அவை வேலை செய்கின்றன. எந்தப் பேயாவது எதிர்த்துப் பேசினால், எரியும் கொள்ளியால் சூடு வைப்பேன். சூடு தாங்காமல் அந்தப் பேய் துடிதுடிக்கும். என் கலப்பை உடைந்து விட்டது. கலப்பை இல்லாமல் நான் என்ன செய்வேன்? புதிய கலப்பை செய்வதற்காக இந்த மரத்தை வெட்டு கிறேன். என்னிடம் இரக்கத்தை எதிர்பார்க்காதீர் கள். இந்த மரத்தை வெட்டியே தீருவேன், என்றான்.

ஐயா! இந்த மரத்தை வெட்டாதீர்கள். அதற்கு நன்றியாக நாங்கள் உங்களுக்கு உதவி செய்கிறோம். உங்கள் நிலத்தில் எவ்வளவு எள் விளைகிறது? என்று கேட்டது அந்த கிழப் பேய். ஐம்பது மூட்டை எள் விளைகிறது. எதற்குக் கேட்கிறாய்? என்றான். ஐயா! ஐம்பது மூட்டை எள்ளிற்குப் பதில் நூறு மூட்டை எள் தருகிறோம். அறுவடைக் காலத்தில் உங்கள் வீட்டில் எள் மூட்டைகளை வைக்கிறோம். இந்த மரத்தை வெட்டாதீர்கள், என்று கெஞ்சியது. உழைக்காமல் நூறு மூட்டை எள் கிடைக்கப் போகிறது. நம் நல்ல நேரம்! என்று உள்ளுக்குள் மகிழ்ந்தான் உழவன். பேய்களே! உங்கள் மீது இரக்கம் காட்டுகிறேன். இந்த மரத்தை வெட்டாமல் விடுகிறேன். நீங்கள் சொன்ன சொல் தவறக் கூடாது. ஒவ்வொரு ஆண்டும் என் வீட்டிற்கு நூறு மூட்டை எள் வர வேண்டும். அப்படி வரத் தவறினால் நான் பொல்லாதவனாகி விடுவேன். இந்த மரத்தை வெட்டுவதோடு நிறுத்த மாட்டேன். உங்கள் அனைவரையும் அழித்து விடுவேன், என்று மிரட்டினான் உழவன். எங்கள் பேச்சை நம்புங்கள். ஆண்டு தோறும் நாங்கள் நூறு மூட்டை எள் தருகிறோம். தவறினால் நீங்கள் என்ன தண்டனை தந்தாலும் ஏற்றுக் கொள் கிறோம், என்று எல்லாப் பேய்களும் கெஞ்சின.

சொன்னது போல நடந்து கொள்ளுங் கள், என்ற அவன், மகிழ்ச்சியுடன் வீடு திரும்பினான். அறுவடைக் காலம் வந்தது. பேய்கள் அனைத்தும் பல இடங்களில் அலைந்து எள்ளைத் திருடின. எப்படியோ முயன்று, நூறு மூட்டை எள்ளைச் சேர்த்தன. அந்த மூட்டைகளை உழவனின் வீட்டில் கொண்டு வந்து வைத்தன. எள் மூட்டைகளைப் பார்த்த அவன் மகிழ்ச்சி அடைந்தான். பேய்களே! சொன்னது போலவே நடந்து கொண்டீர்கள். ஆண்டுதோறும் இது போலவே எனக்கு வர வேண்டும். ஒரு மூட்டைகூட குறையக் கூடாது. என்னை ஏமாற்ற முயன்றால் நான் பொல்லாதவ னாகி விடுவேன், என்று மிரட்டினான். அச்சத்தால் நடுங்கியபடியே பேய்கள் அங்கிருந்து சென்றன- சில நாட்கள் சென்றன- இன்னொரு காட்டில், புதுப் பேய் என்ற பேய் இருந்தது. தன் உறவினர்களைப் பார்ப்பதற்காக, அது இந்தக் காட்டிற்கு வந்தது. அந்த மரத்திலிருந்த பேய்களைப் பார்த்தது. சென்ற ஆண்டு உங்களைப் பார்த்தேன். நன்கு கொழுத்து இருந்தீர்கள். உங்களுக்கு என்ன நேர்ந்தது? பழைய மகிழ்ச்சி உங்களிடம் இப்போது இல்லை. எல்லாரும் இளைத்துத் துரும்பாக உள்ளீர்கள், என்று கேட்டது. நடந்த அனைத்தையும் சொன்னது ஒரு பேய்.

நூறு மூட்டை எள்ளைத் தேடி அலைகிறோம். அதிலேயே, எங்கள் காலம் செல்கிறது. இளைக்காமல் என்ன செய்வோம், இதைக் கேட்ட புதுப் பேயால் சிரிப்பை அடக்க முடியவில்லை. காடெங்கும் கேட்கு மாறு கலகலவென்று சிரித்தது. புதுப்பேயே! எங்கள் நிலையைப் பார்த்துச் சிரிக்கிறாயா? என்று கோபத்துடன் கேட்டன பேய்கள். இவ்வளவு முட்டாள்களாக நீங்கள் இருப்பீர்களா? என்னால் நம்பவே முடிய வில்லை. பேய்களாகிய நமக்குத்தான் மனிதர்கள் அஞ்சி நடுங்க வேண்டும். நாம் மனிதர்களுக்கு அஞ்சி நடுங்கலாமா? என்று சொல்லிச் சிரித்தது. புதுப்பேயே! நீ அவனைப் பார்க்க வில்லை. அதனால்தான் இப்படிப் பேசுகிறாய். எதற்கும் அஞ்சாத முரடன் அவன். அவனுடைய பெரிய மீசையைப் பார்த்தாலே யாருக்கும் நடுக்கம் வரும். பெரிய பெரிய பேய்களை அவன் வீட்டில் கட்டி வைத்திருக்கிறான், என்று கோபத்துடன் சொன்னது ஒரு பேய். ஒரு மனிதனுக்கு அஞ்சுகிறீர்களே, உங்களுக்கு வெட்கமாக இல்லை. நான் இப்பொழுதே, அவன் வீட்டிற்குச் செல்கிறேன். அவனைக் கொன்றுவிட்டு வருகிறேன், என்று வீரத்துடன் புறப்பட்டது புதுப்பேய்.
அதை வழி மறித்த மற்ற பேய்கள், எங்கள் விருந்தினர் நீ. அங்கே செல்ல வேண்டாம். அவன் உன்னையும் கட்டி வைத்து விடுவான். நாங்கள் சொல்வதைக் கேள்! என்று எச்சரித்தன.

அவற்றின் பேச்சைப் புதுப்பேய் கேட்கவில்லை. என் திறமையை நீங்கள் பார்க்கத்தான் போகிறீர்கள், என்று அங்கிருந்து சென்றது.
உழவனின் வீட்டை அடைந்தது புதுப்பேய். பெரிய முரடன் என்று மற்ற பேய்கள் எச்சரித்துள்ளன. அதனால் கவனமாக நடந்து கொள்ள வேண்டும். அவனிடம் சிக்கிக் கொள்ளக் கூடாது. எதிர்பாராத போது அவன் மீது பாய்ந்து கொன்று விட வேண்டும். அதற்கு என்ன செய்வது? என்று சிந்தித்தது. மாட்டுத் தொழுவத்தில் நிறைய மாடுகள் இருப்பதைப் பார்த்தது. எப்படியும் அவன் இங்கே வருவான். நாம் இங்கே மறைந்து இருப்போம் என்ற முடிவுக்கு வந்தது. மாட்டுத் தொழுவத்தில் ஒளிந்துக் கொண்டது. வெளியூரில் இருந்து மாடு ஒன்றை வாங்கி வந்திருந்தான் உழவன். அந்த மாட்டின் பெயர் புதுப்பேய். அதையும் பழைய மாடுகளுடன் சேர்த்துத் தொழுவத்தில் கட்டி இருந்தான். அந்த மாடோ யாருக்கும் அடங்காமல், முரண்டு பிடித்துக் கொண்டிருந்தது. புதிய மாட்டிற்கு அடையாளம் தெரிவதற்காகச் சூடு வைக்க நினைத்தான் உழவன். அது முரண்டு பிடிப்பதைப் பார்த்துக் கோபம் கொண்டான். தன் வேலையாளைப் பார்த்த அவன், நான் யார் என்பது இந்தப் புதுப்பேய்க்குத் தெரியவில்லை. என்னிடமே விளையாடி பார்க் கிறது. அதற்கு நல்ல பாடம் கற்பிக்கப் போகிறேன்.
அதை இங்கே இழுத்து வா. பழுக்கக் காய்ச்சிய இரும்பால் அதன் முதுகில் சூடு போடுகிறேன். பிறகு மற்றவை போல அடங்கி நடக்கும், என்று உரத்த குரலில் கத்தினான்.

தொழுவத்தில் ஒளிந்திருந்த புதுப்பேய் இதைக் கேட்டது. தன்னைத்தான் அவன் இழுத்து வரச் சொல்கிறான். சூடு போடப் போகிறான் என்று நினைத்து நடுங்கியது. ஐயோ! இவனைப் பார்த்தாலே கொடியவனாகத் தெரிகிறானே. சூடு போடப் போவதாகச் சொல்கிறானே. அவன் குரலே பயங்கரமாக உள்ளதே. மற்ற பேய்கள் என்னை எச்சரித்தனவே. அவற்றின் பேச்சைக் கேட்காமல், வந்து மாட்டிக் கொண்டேனே. தப்பிக்க வழி இல்லையே, என்ன செய்வேன் என்று புலம்பியது. மாட்டைக் கட்டுவதற்காகக் கையில் பெரிய கயிற்றுடன் உழவன் வந்தான். தன்னைத்தான் அவன் கட்ட வந்துள்ளான். சூடு வைக்கப் போகிறான் என்று அவனைப் பார்த்து நடுங்கியது புதுப்பேய்.
அவன் கால்களில் விழுந்து, ஐயா! என்னை மன்னித்து விடுங்கள். அறியாமல் இங்கே வந்து விட்டேன். என் பெயர் புதுப்பேய். நீங்கள் பேசியதை எல்லாம் கேட்டேன். எனக்குச் சூடு போட்டு விடாதீர்கள். என்னை விட்டு விடுங்கள். மீண்டும் இந்த பக்கமே வர மாட்டேன், என்று கெஞ்சியது. பேயைப் பார்த்த அவன் நடுங்கினான். அதன் பேச்சைக் கேட்டதும், அவன் நடுக்கம் குறைந்தது. அதையும் மிரட்டி, ஏமாற்ற நினைத்தான். என் எதிரில் வரப் பேய்கள் அஞ்சி நடுங்குமே. என்ன துணிவு இருந்தால் இங்கே வருவாய். உன்னைக் கொல்லாமல் விட மாட்டேன், என்று கோபத்துடன் கத்தினான்.

இந்த முரடன் நம்மைக் கொன்று விடுவான் போல உள்ளதே. இவனிடம் இருந்து எப்படித் தப்பித்து செல்வது என்று யோசனை செய்தது. நல்ல வழி ஒன்று அதற்குத் தோன்றியது. ஐயா! காட்டில் உள்ள பேய்கள் என்னை உங்களிடம் அனுப்பின, என்று நடுங்கிய படியே சொன்னது. அந்தப் பேய்கள் எதற்காக உன்னை இங்கே அனுப்பின? உண்மையைச் சொல். இல்லாவிட்டால் உன்னைத் தொலைத்து விடுவேன், என்று இடி போன்ற குரலில் மிரட்டினான் உழவன். ஐயா! அந்த பேய்கள் ஆண்டுதோறும் நூறு மூட்டை எள் தருகின்றன. அவற்றை நீங்கள் எண்ணெய் ஆக்குவதற்காகத் துன்பப்படுகிறீர்கள் இல்லையா? என்றது. ஆமாம். அதற்கு என்ன? எள்ளுக்குப் பதில் எண்ணெயையே தந்து விடலாம். உங்களுக்கு உதவியாக இருக்கும் என்று பேய்கள் முடிவு செய்தன. உங்களுக்கு நூறு மூட்டை எள் வேண்டுமா? அல்லது நூறு பீப்பாய் எண்ணெய் வேண்டுமா? உங்கள் கருத்தை அறிந்து வரவே என்னை அனுப்பின. உங்களுக்கு என்ன வேண்டும்? சொல்லுங்கள், என்று நடுங்கியபடியே கேட்டது. எள்ளுக்குப் பதில் இனி எண்ணெயையே தர வேண்டும். எண்ணெய் சிறிது குறைந்தாலும், உங்கள் அனைவரையும் தொலைத்து விடுவேன். புதுப்பேயே! இனி நீ என் கண்ணில் படக்கூடாது. ஓடு, என்று விரட்டினான்.

அங்கிருந்து ஓட்டம் பிடித்த புதுப்பேய் மூச்சிறைக்கக் காட்டை அடைந்தது. நடுங்கியபடியே ஓடி வந்த புதுப்பேயை மற்ற பேய்கள் பார்த்தன. அந்த முரடனிடம் சிக்கி எப்படியோ தப்பித்து வந்துள்ளது என்பதை அறிந்தன. புதுப்பேயே! அவனைக் கொன்று விட்டு வருவதாக வீரம் பேசினாயே. நீதான் உயிர் பிழைத்து ஓடி வந்ததைப் போல உள்ளதே, என்றது. பேய்களே! உங்கள் பேச்சை நான் கேட்காதது தப்புதான். அந்தக் கொடிய முரடனிடம் தப்பிக்க வழி இல்லாமல் மாட்டிக் கொண்டேன். என் முதுகில் அவன் பெரிதாகச் சூடு வைத்திருப்பான். நல்ல வேளை, என் அறிவு வேலை செய்தது. எப்படியோ அவனிடம் இருந்து தப்பித்து வந்தேன். இப்போது அதை நினைத்தாலும் என் உள்ளம் நடுங்குகிறது, என்றது புதுப்பேய். அந்த முரடனை யாராலும் ஏமாற்ற முடியாதே. என்ன சொல்லி அவனை ஏமாற்றினாய்? என்று ஆர்வத்துடன் கேட்டது இன்னொரு பேய். நீங்கள் என்னை அவனிடம் அனுப்பியதாகச் சொன்னேன். நூறு மூட்டை எள் தருவதா? அதற்குப் பதில் நூறு பீப்பாய் எண்ணெய் தருவதா? நீங்கள் கேட்டு வரச் சொன்னதாக அவனிடம் பொய் சொன்னேன். அவனும் நூறு பீப்பாய் எண்ணெயே தருமாறு சொன்னான், என்று நடந்ததை அப்படியே சொன்னது புதுப்பேய். நூறு மூட்டை எள் தேடுவதற்கே நாங்கள் படாத பாடு படுகிறோம். இனி அந்த எள்ளை எடுத்துச் சென்று செக்கில் ஆட்ட வேண்டும். நூறு பீப்பாய்களைத் தேட வேண்டும். நீ வருவதற்கு முன் நாங்கள் சிறிது நேரம் தூங்கினோம். இனி அதுவும் முடியாது. விருந்தினனாகிய நீ எங்களுக்கு நல்ல உதவி செய்தாய், என்று புலம்பின பேய்கள். அந்தப் பேய்கள் தங்கள் தலைவிதியை நொந்து கொண்டன. உழவனுக்கு ஆண்டு தோறும் நூறு பீப்பாய் எண்ணெயைத் தந்து வந்தன. அந்த உழவன் என் அறிவுக்கூர்மை என்னைக் காப்பாற்றியது. வளமான வாழ்வும் தந்தது என்று மகிழ்ந்தான்.